Średniowieczny kościół na szlaku św. Jakuba

3 grosze – w takiej wysokości zapłaciła Lubsza świętopietrze w 1374 roku i zapis uiszczenia daniny jest najstarszą wzmianką o istnieniu lubszeckiej świątyni.

Według podań ludowych miała powstać w zupełnie innym miejscu, na Lubszeckiej Górze, gdzie na gruzach pogańskiej świątyni miał nauczać św. Wojciech.

Jak głosi jedna z legend, zwożone kilkakrotnie drewno nocą sturlało się w miejsce, gdzie dziś murowany kościół się znajduje.

"Za wsią jest pagórek, naprzeciw góry Grojec, kopcem zwany. Tam miał być kościół lubszecki, ale się drzewo tam nawiezione każdej nocy – na pół ćwierci mili – do Lubsze stacowało, gdzie teraźni kościół stoi..." – napisał Józef Lompa, polski pionier oświaty ludowej oraz etnografii na Śląsku.

Tak jak nie wiadomo, kiedy powstał pierwszy lubszecki kościół, tak też źródła historyczne milczą na temat jego zniszczenia. Na miejscu drewnianego w drugiej połowie XIV wieku lub na przełomie wieków XIV i XV powstał murowany.

Jak podaje Bernard Szczech, kościół wzniesiono z kamienia pochodzącego z głazów narzutowych pozostawionych na lubszeckich polach przez wycofujący się lodowiec. Budulec widać na nieotynkowanej wieży.

Pierwotnie, zwieńczona czterospadowym, stromym dachem, krytym gontem, została w XIX wieku nadbudowana o  ośmioboczną część zakończoną baniastym hełmem. Spośród zawieszonych w wieży dzwonów, najstarszy, o wadze 500 kg, został odlany w 1536 roku.

Kościół p.w. św. Jakuba Starszego w Lubszy znajduje się na Drodze św. Jakuba, która prowadzi z Częstochowy do Sączowa, gdzie łączy się z Via Regia. Podążając nią na zachód, możemy dotrzeć do sanktuarium św. Jakuba w Santiago de Compostela w Hiszpanii.

[ZT]35[/ZT]